Bonnetjes in schepijs
Hoe bont sommige bedrijven die hen helpen het maken! Dit verhaal illustreert het.
Gereedschap krijgt pootjes
Ooit was ik werknemer bij een toeleverancier van technische producten, gereedschappen en veiligheidsmaterialen. Een brouwerij roept ons te hulp omdat er telkens weer gereedschap ontbreekt. En dat kost tijd en geld. “Hoe volgen we op wie met welk gereedschap aan het werk is?”, luidt hun vraag.
Papierstrookjes aan de balie
Bij de balie van het technische magazijn valt mijn oog op wat ooit een pot voor schepijs was, die nu bulkt van de beduimelde papierstrookjes. Ernaast een stapel voorgedrukte exemplaren voor naam, voornaam, artikelnummer, benodigd aantal en afdeling.
En het gaat van kwaad tot erger. De projectmanager voert ons door het technische magazijn met een ratjetoe van systemen: legborden met bakjes en afgesloten vleugeldeurkasten. Tot we arriveren op onze plaats van bestemming: kleine, afgesloten ruimtes voor het gereedschap. De legborden dragen er de gereedschapskoffers, kabelhaspels en momentsleutels. En haken torsen hijskettingen en hijsbanden. Het SAP-nummer staat op elk artikel geschreven of is op een label gekleefd.
Echt alleen maar de gereedschappen?!
Omdat de projectmanager wordt weggeroepen, rest er te weinig tijd voor mijn hoofd vol vragen. Is het niet wijs om de andere productgroepen van het magazijn mee op te nemen in de analyse van uitleningskost, implementatietijd en SAP-koppeling? Nee, blijkbaar, want weken later krijg ik alleen maar de gereedschapslijst.
Verdeelautomaten van diverse pluimage
Op weg dan maar om alleen onze oplossing voor die gereedschappen voor te stellen … Deze keer wacht een andere projectmanager ons op bij de ingang van de bottelarij. Achter hem dríé verdeelautomaten. Een voor handschoenen en een voor brillen, en een derde automaat van een ander merk voor mondmaskers. Ze worden nog geflankeerd door een lockerkast met sleuteltjes voor veiligheidsschoenen in diverse maten.
De projectmanager bemerkt onze verwondering en stamelt: “Tja, van dít probleem was ik niet op de hoogte. Ik moest alleen zo snel mogelijk de ‘wandelende’ gereedschapskoffers oplossen”, klinkt het. Wat met de andere interne klanten die in de kou blijven staan?
Spijtig oplapwerk
Hoe het verhaal afloopt?
• De magazijniers halen nu de gereedschapskoffers zélf op. En noteren wie wat wanneer is komen halen – en terugbrengt.
• Alle artikelen op de legborden in het magazijn liggen er nog altijd.
• De ‘gratis’ verdeelkasten van verschillende leveranciers staan er nog altijd.
• Elke week trekt men een listing voor de handschoenen en de brillen. Daarmee maakt men manueel een SAP-order dat men naar de leverancier mailt.
• Voor de mondmaskers idem dito, maar dan voor die andere leverancier.
• De schoenen huizen nog altijd in hun sleuteltjeslocker.
Druppel op een hete plaat
Oké, er verdwijnen nu geen gereedschapskoffers meer. Maar al de rest bleef bij het oude. Een druppel op een gloeiende plaat dus. Terwijl het project voor de uitleengereedschappen om budgettaire redenen werd afgevoerd. Zo jammer, want het zou zichzelf in een mum van tijd terugverdienen.
Is dit het ergste wat ik ooit meemaakte? Nee, hoor. Is dit een alleenstaand geval? Nee, integendeel. Net daarom zette ik Convium op poten: om bedrijven te helpen alle kansen op tijd- en kostenbesparing op te sporen. En ze vervolgens geïntegreerd voor hen op te lossen.
